بررسی ارتباط نوع زایمان با دیسمنوره در زنان ۴۵-۱۵ ساله شهر اهواز

مقدمه: دیسمنوره یک اختلال ژنیکولوژیک شایع است که حدود 50% زنان سنین باروری را تحت تأثیر قرار می دهد. به نظر می رسد زایمان، درد قاعدگی را کاهش می دهد. اما تأثیر نوع زایمان بر کاهش دیسمنوره ناشناخته باقیمانده است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط نوع زایمان با شیوع و شدت دیسمنوره است. روش بررسی: در این پژوهش مقطعی ـ تحلیلی از 9 مرکز بهداشتی شهری غرب اهواز 384 نمونه از میان زنان واجد شرایط به صورت تصادفی انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه دو قسمتی، شامل مشخصات جمعیت شناختی و تاریخچه باروری بود. شدت دیسمنوره با استفاده از معیار چندبعدی گفتار ((vmss: verbal multidimentional scoring system به 4 دسته بدون درد، خفیف، متوسط و شدید تقسیم شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های کای دو و مک نمار انجام گردید. نتایج: فراوانی سزارین در نمونه ها 4/41% و شیوع دیسمنوره در زمان مطالعه 4/51% بود. در حالی که دیسمنوره در اوایل سن باروری و قبل از زایمان 4/79% گزارش شد. شایع ترین درجات دیسمنوره قبل و بعد از زایمان به ترتیب خفیف و بدون درد بود. بین فراوانی دیسمنوره و زایمان ارتباط معنی داری یافت شد(001/0(p=، اما شیوع و شدت دیسمنوره با نوع زایمان فاقد ارتباط آماری بود. شیوع دیسمنوره با تحصیلات، قومیت و شغل ارتباط مستقیم داشت (05/0(p<. نتیجه گیری: به طور کلی زایمان، دیسمنوره را کاهش می دهد، اگر چه اختلاف زیادی میان زایمان طبیعی و سزارین در کاهش دیسمنوره مشاهده نشده است و نیاز به مطالعات بیشتر در این زمینه وجود دارد.